|
وبلاگ رسمی علی ترکاشوند 
| |||||||||||||||||||||||
|
لینک دوستان
|
ألسَّلامُ عَلَیْکَ یا أنیسَ النُّفُوس.....و یا امام الرَّئوف.... ألسَّلامُ عَلَیْکَ یا عَلِیِ بْنِ مُوسی الرِّضا(ع).... امام مهربانی ها سلام..... راضی ام کن به علیکت که به آن امید بسته ام و گفته اند:«یسمعون کلامی و یردون سلامی....» از راه دور می آیم تا بشنوم سلامت را با جان دل.... سالهاست که مهمان سفره ی کریمانه ی توام..... از زمین که خسته می شوم دلم پرواز می خواهد و در حرم توست که بال پرواز می دهند دل را.... پرواز به اوج آسمانها تا برِدوست....پرواز به سمت کربلا.... گفته اند: هر کی به کربلا میره، از حرم رضا(ع) میره.... آنان که اسیر دنیایند مرکبشان آهن و هر که از این جهان آزاد است مرکبش دل است و با دل پرواز می کنند به سوی دوست...... حرم تو،سکوی پرتاب عاشقان و دلدادگانت به سمت خداست.... مولا جان...! سالهاست دخیل پنجره فولاد توام تا عطا کنی شفای روح و جانم را .... سالهاست که دلم را گره می زنم به پنجره ات به امانت، تا باز کنی گره از دلم به رسم امانت .... سالهاست که به عشق تو ،مزه ی شیرین انگور را تلخ می پندارم.... و سالهاست که پرواز می کنم به سمت حرمت و سختی راه را به جان می خرم برای دیدارت تا جان دهی به جسم بی روحم... رسیده به درب حرمت،به خاک درگاهت می نشینم و بوسه می زنم آستان درگاه و خاک پای زائرانت را.... برای داخل شدن به حریم بهشت باید اجازه گرفت... أأدْخُلُ یا رَسُولُ الله....أأدْخُلُ یا مَلائِکةَ الله... دربان روضه ی شریفه ات فرشتگانند... باید ناخالصی ها را دم در دور بریزی تا اذن ورود یابی... و تویی که جواز ورود می دهی..... أُدْخُلُوها بِسَلامٍ آمِنِین....
پایم نمی رود اما دلم پر می کشد به سوی ضریحت و اشک بر گونه هایم امانم نمی دهد..... قدم که برمی دارم به سوی ضریحت،گویی پاهایم بر روی تمام هستی است برای رسیدن به تو.... آقا جان...! بی پناهم.....آمده ام پناهم دهی....پناهم می دهی...؟ آمده ام،آمدن ای شاه پناهم بده... خسته،امانی زگناهم بده.... ای حرمت ملجأ درماندگان.... دور مران از در و راهم بده..... لایق وصل تو که من نیستم.... إذن به یک لحظه نگاهم بده.... نگاه کن دل خسته ام را..... نگاه کن که آتش حرام می شود بر آنکه نگاهش کنی.... خسته ام از روزگار و با تن خاکی ام تکیه می دهم بر آستان درگاهت و نگاهم به سوی ضریح طلائی ات که نشسته ای در نظرم.... به درگاه نورانی ات روی سیاهم بی آبرو می کند مرا و شهر دلم در آشوب دیدار توست... پرنده ی دلم را به سوی ضریحت به پرواز در می آورم..... آرام آرام نگاهم را به تو می دوزم.... اشکهایم امانم نمی دهد و زیر لب زمزمه می کنم با تو، چرا که تنها تو می فهمی حرف دلم را.... یا ضامن آهو....! آهوی دلم دخیل درگاه توست..... پاره پاه ی دلم را گره می زنم به پنجره های ضریحت که باز کنی گره ها را با دست با کرامتت..... گفته اند هفت مرتبه زیارتت حاجی می کند دل را..... دلم حاجی درگاه توست و تشنه ی سعی و صفای صحن های حرمت... و آب زمزم سقاخانه ات شفای روح و جان من.... انوار ضریحت نورانی می کند دلم را..... آقا جان.....! حس می کنم نگاهت را و می فهمم که می شنوی کلامم را و یقین دارم که پاسخ می دهی سلامم را و شفا می دهی دردهای دلم را... یا ضامن آهو....! عده ای با کرمت مجنون و با صفا شدند.... خیلی ها از حرمت راهی کربلا شدند.... آقا جان....! از من آهی از تو نگاهی.......! **************************************************** ( اهل دل که باشی، از راه دور هم می شود دخیل بست.... اگر می خواهی دخیل شوی،سوره یس(یاسین) را به یاد حرم عشق تلاوت کن.... در بارگاه ملکوتی امام مهربانی ها،علی بن موسی الرضا(ع) دعا گوی همه ی دوستان هستم....) التماس دعا..... نظرات شما عزیزان: برچسب‌ها: |
امکانات وب
| |||||||||||||||||||||
تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
خبرنامه وبلاگ:
